ηναντιωμένως

ἠναντιωμένως (Α)

επίρρ. με αντίθετο, με ενάντιο τρόπο, εναντίον.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ηναντιωμένος, μτχ. παρακμ. τού ρ. εναντιούμαι].